Het was hét symbool van Tante Netty: de roze koek. Nu Tante Netty 10 jaar bestaat is het duidelijk dat we geen snack meer zijn. Maar we zijn nog steeds ontzettend blij met onze plek in Woensel-West.

“Daarom geven we dit stukje Netty-geschiedenis graag een nieuwe plek in de wijk.”

De planten waarvan deze sigaren gemaakt worden groeien alleen in Cuba, waar ik geboren ben. Ik ben trots op mijn geboortegrond, maar ik ben ook trots op de plek waar ik nu ben, Nederland. Samen met mijn Nederlandse vrouw hebben we een dochter, ze is een combinatie van ons.
Daarom wil ik dat zij de sigaar aanbiedt.

“Zo geeft zij mijn trots door aan de buurt.”

“Mijn vriendin komt uit Mexico en daar bestaat de traditie dat je elkaar de liefde verklaart met een serenade. Daarom heb ik deze gitaar gekocht. Ze kwam echter niet op mijn prachtige tonen af, maar juist op mijn zeer valse geluid. Of ik alsjeblieft wilde stoppen en nooit meer wilde spelen. Gelukkig sloeg de vonk wel over. Hopelijk komt hij bij iemand terecht die er wel een mooi geluid uit kan krijgen. Dat verdient deze gitaar wel.”

“Je gaat nu toch niet een lied zingen???”

De nummerplaten van zijn eerste auto heeft mijn vader bewaard als herinnering aan zijn eerste eigen salaris, maar ook om ons te leren dat we nooit iemand op het eerste gezicht mogen veroordelen. Dat gebeurde wel toen mijn broer in die auto reed en de politie hem niet geloofde toen hij zei dat het de auto van zijn vader was. Ze namen de auto zelfs in beslag.

“Dat was erg pijnlijk voor ons gezin, maar we onthouden het als een wijze les.”

“Lang geleden verhuisden wij naar Woensel-West en iedereen verklaarde ons voor gek. Zelf zat ik ook vol vooroordelen in die tijd. Na een tijdje kreeg ik Marokkaanse overburen die altijd lekkernijen met ons deelden. Daarna kreeg ik Marokkaanse buurjongens die ’s nachts als drag queens werkten. Zo verdwenen door de tijd mijn vooroordelen over mensen. Het wonen in Woensel-West heeft me echt tot een ander persoon gemaakt, ik ben zo anders naar mensen gaan kijken. Op een hele positieve manier. Deze sieraden droeg ik in die tijd, dus die wil ik graag doorgeven.”

“Weg met die vooroordelen!”

Binnenkort ga ik verhuizen naar Brandevoort en ik zei toevallig vanmiddag tegen de makelaar:
“ik ga m’n hart achterlaten hier in de wijk.” Dat jullie mij nu vragen om iets achter te laten door te ruilen kan bijna geen toeval zijn. Het afgelopen jaar was verschrikkelijk voor mij, maar ik heb leren accepteren dat dingen soms volledig anders gaan dan je denkt. Elf jaar heb ik hier gewoond. Ik ga het missen, maar het is ook goed zo. Ik laat het verdriet van afgelopen jaar zo ook een beetje achter met dit huis. Dit schilderij symboliseert dat wel.

“Loslaten, doorgeven en verbinden!”

Wij hebben twee dochtertjes en beide bevallingen liepen totaal niet zoals verwacht. Ze vonden allebei plaats in het ziekenhuis en waren ongelofelijk zwaar. Ons tweede dochtertje is drie maanden geleden geboren. Tijdens de bevalling kwam eerst haar navelstreng, dus moest er een spoedkeizersnede komen. Pas na vijf dagen mocht ik haar voor het eerst vasthouden. Ze zat helemaal vol met slangetjes toen ik haar zag. Het octopusje heeft al die tijd bij haar gelegen. Het haken daarvan is een vrijwilligersproject dat loopt in het ziekenhuis. De tentakels wekken bij baby’s de associatie van een navelstreng op, wat een vertrouwd gevoel geeft. Nu dat het heel erg goed gaat met onze kindjes, willen we dit octopusje doorgeven.

“Na 10 dagen mochten we eindelijk samen naar huis.”

Vandaag is ons Duitse huisgenootje teruggegaan naar Duitsland en het enige wat ze heeft achtergelaten is deze bierpul. Ze is twee maanden langer gebleven dan eigenlijk was afgesproken, omdat het hier zo fijn is. Dit is ons studentenhuis waar we met alleen meiden en heel veel planten wonen. Op dit moment is ons nieuwe huisgenootje aan het intrekken, al haar spullen zitten nog in dozen! We kijken uit naar nog meer gezelligheid in huis, daar hebben we alle vertrouwen in.

“Op naar een nieuwe start in Woensel-West!” 

Meneer Peer is vernoemd naar mijzelf, want ik heet ook Peer en geef les op een basisschool. Dit is de knuffel-versie van mijzelf. Een paar jaar geleden ben ik gescheiden, maar door de knuffel-versie van mijzelf mee te geven als mijn meiden naar hun moeder gingen was ik toch altijd bij ze. Nu zijn mijn dochters wat ouder en hebben we Facetime en dat soort dingen, waardoor de knuffel niet meer mee op en neer reist. Hij ligt een beetje te verstoffen, dus dit is een prachtig moment om hem door te geven.

Dochter: Knuffelt nog een laatste keer stevig met Meneer Peer.

Kleine Dunya wil haar knuffel Bibi ruilen voor Meneer Peer, omdat Bibi stout was geweest. De slaapkamer opruimen was blijkbaar teveel gevraagd voor de knuffel. Op het laatste moment bedenkt ze zich. De ruil gaat niet door! Bibi is toch wel haar beste vriend. Dan komt broer Bilal naar voren. “Deze Pokémonkaart vond ik op straat onderweg naar school. Daarna ben ik begonnen met het verzamelen van Pokémonkaart. Dit is Pansear, een vuurpokémon die heel goed andere Pokémons kan verslaan. Ik ruil hem wel voor Meneer Peer. Als Dunya er dan nog mee wil spelen, mag dat wel van mij.”

Dunya: “Bibi was toch niet zo stout…”

Wij komen uit Rotterdam en wonen nu pas in Vredeoord. Als gezin vinden we het heel belangrijk om verbinding te creëren. Het is wel erg wennen in Eindhoven. Veel mensen kijken er raar van op als je ze zomaar iets aanbiedt. Wij vinden dat niet meer dan normaal en gewoon gezellig. “Ik blijf er gewoon mee doorgaan en ik hoef er ook niks voor terug. Gelukkig vinden de buren het wel leuk. We delen een tafel op de grens van onze voortuinen, zo kunnen we ’s ochtends fijn samen koffiedrinken.”

Je mag het hele bord houden! Waarom niet!”

“We leren er veel van om hier te wonen. Als je ergens nieuw bent weet je natuurlijk nooit wie je buren gaan zijn, maar in Vredeoord zijn we echt positief verrast. Goed voor elkaar zorgen en ervaringen met elkaar delen is het belangrijkste. Een voorbeeld daarvan is hoe hier om de Ramadan af te sluiten een groot gebed buiten op het pad tussen onze tuinen in plaatsvindt. Zo bijzonder!

Met ons zoontje wonen we hier nu bijna een jaar en we genieten volop van deze groene en kindvriendelijke wijk. Het gietertje van ons zoontje samen met dit stekje willen we graag ruilen. Het staat voor ons symbool voor Vredeoord en gieten we graag over naar Woensel-West! We weten trouwens niet wat voor stekje dit is, want we hebben het gekregen bij een gigantisch pakket via ‘Adopteer een straat’. Het heeft in ieder geval heel veel water nodig.”

“Zo bloeit ‘ie zeker op, net als deze wijk.” 

van Shirley

Moeder Shirley zit helemaal onder het zand, want er is weer de heel dag gewerkt in de voor- en achtertuin van zoon Lorenzo. Die woont hier nu twee jaar en het onkruid stond minstens 1,5 meter hoog. Nu is het eindelijk, na het verplaatsen van heel veel zand, stenen en planten dan eindelijk een prachtige tuin geworden. “Ik denk dat het stekje van een kruipgeranium is, waar prachtige lila bloemen uitkomen. Het is ook nog eens een bodembedekker, dus dat is goed tegen onkruid! De gieter komt ook heel goed van pas, want op de kraan in de achtertuin past geen tuinslang en een grote gieter past niet onder de kraan volgens mijn zoon. Hij helpt trouwens ook veel in Woensel! Bij kindervakantiewerk en huiswerkbegeleiding is hij actief.”

“Hij komt alleen niet even kletsen, want hij gaat nu bij de bovenbuurvrouw eten.” 

van Ammar

Kunst maken heeft voor Ammar een rustgevend effect, het werkt voor hem therapeutisch. Met een schetsboekje, waar ook schetsen van zijn nichtje van 5 in staan, laat hij zien hoe hij tot een kunstwerk komt. Een creatief proces met veel fantasie! 

van Jep

Jep heeft vanuit thuis meegekregen dat een gelijke samenleving belangrijk is. Naast zijn werk als sociaal werker, zet hij al 30 jaar muziek in om mensen met elkaar in verbinding te brengen.

van Marieke 

Marieke is op haar 17^e gaan studeren in Eindhoven en daarna niet meer weggegaan. Een tijd lang woonde ze boven een kroeg op Stratum waar iedereen langs kwam voor het stappen. Nu ze in Lakerlopen woont, kijkt ze met een grote glimlach terug op deze tijd. De champagne houder heeft ze al heel lang in bezit, maar al lang niet meer gebruikt en geeft ze daarom graag door.

van Wendy

De spreuken op de glazen heeft Wendy er zelf op gegraveerd.
Wendy heeft een goede klik met de wijk, maar merkt ook veel afstand. Ze hoopt dat mensen wat vaker naar elkaar luisteren en meer waarde gaan hechten aan sociale uitwisseling. Dingen zijn niet altijd zo simpel als ze lijken, maar het leven hoeft ook niet al te moeilijk te zijn. Laten we meer focus leggen op positiviteit, het drinken uit een glas met een inspirerende spreuk helpt daarbij, aldus Wendy.

van Tunc 

Tunc noemt zichzelf een zachtaardige rock ‘n roller. Het bot zag hij bij de slager en inspireerde hem om er een stoel van te maken maar helaas is het bot daar niet sterk genoeg voor. Tunc hoopt dat het bot geluk brengt bij iemand die het nodig heeft. 

“Dit bot is een shotje geluk waard. Ik ben een rock ‘n roller, maar geloof heilig in karma. Met plezier bouw ik gratis een motor voor een buurvrouw van me.”

van Joshua 

Een ruilspel? Daar geeft Joshua een ruilkaart voor terug. Als een geboren ondernemer kan Joshua precies inschatten wat hij wel of niet kan ruilen. “Snorlax is maar drie of vier euro waard, dus die durf ik wel weg te geven.”P

Zieshaan en Riezwaan wonen al bijna hun hele leven in Lakerlopen. Door verstoppertje te spelen ontdekken ze nieuwe plekken in de buurt. De boeken hielpen om te oefenen met lezen, maar mogen nu naar een paardenliefhebber of naar iemand die ook graag leest. Van hun moeder mochten ze zelf kiezen of ze op de foto gingen of niet. De broers twijfelden geen seconde om ieder een andere keuze te maken.

an Ela en Emir 

De wolkenlamp was het allereerste object dat de ouders van Ela vijf jaar geleden in haar babykamer ophingen. De lamp werd vervolgens van haar broertje Emir. Emir is nu toe aan een grote jongenskamer, dus de lamp mag naar een andere kinderkamer. 

van Ton

De fitnessmat kocht Ton om thuis te beginnen met sporten, maar dat is er niet echt van gekomen. “Ik wandel liever, maar de fitnessmat heeft me toch – zelfs ongeopend – aan het bewegen gebracht”. Zo blijf je toch nog fit naarmate je ouder wordt. Ton heeft eerder veel in de tropen gewoond en heeft veel van de wereld gezien. Hij is graag buiten in zijn kleurrijke voortuin. 

van Cleo 

Cleo woont voor haar studie bouwkunde sinds een aantal maanden in Eindhoven. Ze vierde dit jaar voor de eerste keer carnaval. Dat carnaval zo groots zou zijn, had ze niet verwacht. “De volgende carnaval kleed ik me misschien wel extravaganter!” 

van Hazel en Jonathan

De uil en de dobbelsteen zijn het tegenovergestelde van elkaar, de één kan tegen een stootje, de ander totaal niet. Dit is de eerste keer dat Hazel en Jonathan iets ruilen. “Maar we denken vaker aan kindjes die minder spullen hebben dan wij, dan geven we spullen weg aan de kringloopwinkel.” 

van Ria 

Borduren is iets dat Ria graag doet in haar vrije tijd. Ria en haar man hebben altijd in de buurt gewoond. Ze hebben een fijne band met de buren. Via haar werk bij de Zonnebloem kent ze veel mensen. Door andere buurtbewoners wordt ze “Ria van het pleintje” genoemd.

van Ton en Tonneke

Smaken verschillen. Het schilderij dat Ton en Tonneke in 1967 als gift hebben ontvangen, heeft eigenlijk nooit aan de muur gehangen. “Niet genoeg muur ruimte..”
Om beleefd te zijn hebben ze het schilderij nooit weggedaan, maar nu is hét moment om het meesterwerk door te geven. 

van Guido 

In zijn vrije tijd is Guido op zijn skateboard te vinden bij area51 of in de buurt. Daarnaast staat hij onder de pubquiz’ers van Eindhoven bekend als quizmaker waar hij wekelijks de vragen voor bedenkt. “Ik won te vaak, dus hebben ze me gevraagd om de vragen te komen bedenken”. 

De kaart kocht hij 10 jaar geleden in Reykjavik en was de eerste decoratie in zijn huis. Nu is de kaart vervangen door andere prints en mag de IJslandse magie in een andere huiskamer tot leven komen.

van Erik 

Liefde voor muziek en zorgen voor een ander combineren? Erik heeft een manier gevonden om dat te doen. Met zijn studie muziektherapie leert hij namelijk hoe mensen zich kunnen uitdrukken zonder woorden maar mét muziek. De eerste single – waarvan er 250 exemplaren zijn gemaakt – deelt hij graag met een buurtgenoot. Verbinding maken door middel van muziek is volgens hem dé manier om een steentje bij te dragen aan de maatschappij. 

van Puk en Lot

De dromenvanger van Puk is niet meer nodig, de enge dromen zijn namelijk weg. Lot heeft de schelp van de Sint gekregen zodat ze kan wegdromen door naar de zee te luisteren. Een andere buurtbewoner mag er nu bij wegdromen. 

van Kelly en Sandra

Samen runnen vriendinnen Sandra en Kelly de lunchroom. Kelly haar bijnaam was altijd Roze Flamingo. De flamingo is het boegbeeld van de zaak geworden en komt overal in terug.

van Reha en Christopher

Reha en Christopher wonen sinds kort in Lakerlopen. Als nieuwe bewoners hebben ze wat moeite om te aarden. Met Riha haar roots in Turkije en haar thuisgevoel in Wenen, is ze nog op zoek naar haar plek in de wijk. Toen ze de Turkse wonder crème tegenkwam in Nederland was ze aangenaam verrast omdat ze de crème nog nooit buiten Turkije had gezien. Ze geeft de Turkse wonder crème graag aan iemand anders in de wijk.

van Kim, Niek en Lina

Niek heeft een tijd in Zweden gewoond en gewerkt. Hij vond het niet makkelijk om afscheid te nemen van de spullen die hij daar verzameld had. Toch geeft het gezin nu de Ikea bloempot uit Zweden weg aan de buurt.

van Nisa en Niki

Hoe maak je van je nieuwe slaapkamer een thuis? Nisa en Niki doen dat met bloemen. De bloemetjes zijn niet echt zodat je er extra lang van kan genieten. Als Nisa niet aan het tekenen is, rolschaatst ze graag door de buurt. 

van Barbara 

Barbara zoekt graag de rust en natuur op. Als er rust is, schildert ze namelijk beter. In haar kunst staat de natuur, de puurheid en menselijkheid centraal. Barbara komt uit een creatieve familie. Haar vader heeft de naam Effenaar bedacht. Ze kent Eindhoven door en door.

Barbara draagt de jas niet. Maar de jas wegdoen, kreeg ze niet over haar hart. “Ik dacht nog, laat ik ‘m anders verven, zo dat ‘ie beter bij me past. Nou ja, als de jas nu bij iemand anders terecht komt, vind ik dat echt heel fijn!”

van Riek

Riek woont al een lange tijd in Lakerlopen en kent, door het organiseren van
verschillende activiteiten voor jong en oud, veel buurtbewoners. 

Dit boek is geschreven ter ere van het 25-jarig bestaan van de Stichting Wijk- en Huurdersbelangen Lakerlopen. Riek heeft echt ‘Hart voor Lakerlopen’ en geeft graag buurtliefde door aan de volgende buurt. Ben je nieuwsgierig naar het boek? Loop eens binnen bij de Buurtinfowinkel aan het Klein Tongelreplein. Krijg je ook nog eens een lekker kopje koffie of thee! 

Wie heeft deze trouwe viervoeter niet zien lopen door de gangen van het complex? Jackson is de geliefde hond van Stacey, jullie allerbovenste buurvrouw. Als Jackson er toevallig niet naast loopt is ze wel te herkennen aan haar blauwe haar. Stacey is altijd in voor een praatje en houdt van de echte Brabantse gezelligheid. En, weet je waar je haar echt voor mag wakker maken? Een doos chocolade!

Er wonen een hoop creatievelingen aan de Havensingel in Den Bosch. Een van de mensen is Nous! Hij maakt graag muziek, maakt graag foto’s met analoge camera’s en is werkzaam als grafisch ontwerper. Deze creatieve duizendpoot deelt een envelop met daarop zijn eigen ontworpen logo. Een van jullie buren heeft dus nu een echte Nous Couteaux in huis!

Op zaterdag slaapt hij het liefst uit, maar verder zit buurman Max vol energie. Deze sportfanaat is personal trainer van beroep, en deelt zijn passie voor een gezonde levensstijl met dit fitnesselastiek. Wie weet ontwaakt het sportersvuur nu ook wel bij de gelukkige nieuwe eigenaar van dit voorwerp. Max luistert daarnaast ook graag naar muziek. Misschien ben je wel bekend met zijn favoriete band, Queens of the Stone Age.

Achter de deur van buurvrouw Judith schuilt een heus paradijs voor wie houdt van comics en spelletjes. Een bordspel van tijd tot tijd, dat ziet Judith wel zitten! Deze buurvrouw deelt haar passies door middel van een Star Trek boek, nog vers in de verpakking. Wie weet, misschien is haar hond Zero wel vernoemd naar een van de karakters.